swoją drogą

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang

22.08.2011 Droga na południe pozwala doświadczyć charakteru Tajlandii od środka. Zwykłe miasta i stare stolice. Miasta ludzi i miasta małp. Miejsca mistyczne i najzupełniej codzienne. Trzeba nawet zmarnować trochę czasu, żeby posmakować drogi, przestrzeni…

Phayao: przystanek w podróży

Jak już wspomniałem, deszcz wygonił mnie ze Złotego Trójkąta niestety. Cóż, w końcu trzeba doświadczyć i rzeczywistej pory deszczowej. „Pędząc” lokalnym autobusem (co jest atrakcją samą w sobie, ale trzecia jazda wyczerpała już w tym względzie moją ciekawość) mogłem widzieć zalane pola ryżowe (tym to chyba nie zaszkodziło wcale) i wyłączone z ruchu odcinki dróg. Znamienne, że był to skutek opadów deszczu trwających ledwie od wczorajszego popołudnia… Koniec końców dojechałem do Phayao (wym. Payo), niepozornego miasta w połowie drogi między Chiang Rai a Lampang (które jest moim ważnym punktem docelowym). Nadal padało, ale już tylko z przerwami i raczej nieprzeszkadzająco. Phayao nie ma zbyt wiele do zaoferowania zagubionemu w podróży ciekawskiemu podróżnikowi 🙂 Ale całkiem przyzwoity hotel za 200 B, spacer starymi uliczkami zabudowanymi fotogenicznie starymi, tekowymi domami…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 121

sztuczne jezioro ładnie wlane w krajobraz…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 122

i niezobowiązujące nocne knajpki mogą stanowić sympatyczny przerywnik w drodze.

Faktem jest, że widziałem tam wiele wycieczkowych autobusów zaparkowanych w pobliżu małego parku miejskiego.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 123

Robiące sobie niewielki przystanek autobusy wypełnione były Francuzami, deszczowe Phayao przeżywało zatem najazd farangów sensu stricte [Farang genealogicznie oznacza białego Francuza, obecnie stosowne jest do wszystkich zachodnich cudzoziemców rasy białej].

W Phayao pierwszy raz w Tajlandii autentycznie naciąłem się na jedzenie i szczerze żałowałem wyboru knajpy: nietanio, jedzenia mniej niż na obrazku w menu (!), kawalątek potwornie słonej ryby na wierzchu liści słodkiej bazylii zatopionej w sosie przebogatym w posmak glutaminianu sodu w akompaniamencie wiertarki używanej intensywnie przez robotnika robiącego remont szyldu niemal wprost nad moją głową! Dlaczego ja wybrałem to miejsce?! Nie umiem odpowiedzieć sobie na to zasadnicze pytanie L To, że głodny byłem, bo od 18 godzin nic nie miałem w ustach, absolutnie mnie nie usprawiedliwia, bo tuż za rogiem stała knajpa z lepszym wyglądem i wypełniona ludźmi na znak dobrego jedzenia.

Wieczorem, za namową Dawida, poszedłem bratać się z tubylcami. Najpierw wybrałem knajpkę z muzyką na żywo (Hug). Młoda obsługa z ładną Tajką i metroseksualnym chłopcem szczupłym i ubranym jak niezła laska, z wyraźnie zadbaną fryzurą. Wreszcie spotkałem grajka, który dobrze śpiewał, nie fałszował i zgrabnie przygrywał sobie na gitarze, czego nie można było powiedzieć o akompaniującym mu pianiście (koszmar) i saksofonistce próbującej śpiewać solo w stylu łagodnej Bjork (!). Wystarczyło wystawić kciuka  uznaniu starań muzyka, śpiewającego nawet anglojęzyczne evergreeny, aby nawiązać mimiczny kontakt i stać się maskotką wieczorku, bo moje reakcje były komentowane przez muzyka po tajsku ku uciesze nielicznej publiczności (jedynym wyrazem, który zrozumiałem był oczywiście farang).

Po dwóch piwkach i krótkiej rozmowie z muzykiem zmieniłem lokal. Wybrałem coś, co obiecująco nazywało się Meeting Point i wypełnione było wesołym, podpitym bractwem tubylczym. Moje wejście znowu stanowiło pewną dla nich atrakcję i wywołało chęć bratania się (i robienia wspólnych zdjęć z panią, która w innych okolicznościach byłaby bardzo chętna 🙂 Pechowo trafiła na „niechętnego”… Jeszcze żywsze zainteresowanie moją osobą wywołał znany mi już muzyk, który także zmienił lokal i trafił do Meeting Point, a zauważywszy mnie pozdrowił głośno z szerokim uśmiechem.

Wróciłem do hotelu podwieziony skuterem przez kelnera-geja, który nieskutecznie oferował mi swoje towarzystwo, wyciągając niesłusznie słuszny dla siebie wniosek, że singlowy farang w nocnej knajpie, popijający piwo bez towarzystwa tradycyjnie młodszej od niego znacznie Tajki, musi być też gejem 🙂 Mimo odrzucenia oferty honorowo podwiózł mnie do hotelu i pożegnał po przyjacielsku 🙂

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 124

Wyjechałem z Phayao później niż chciałem, ale jak się spożywa piwko z lokalesami do drugiej w nocy, potem jeszcze bloguje, to jak zareagować na budzik w telefonie nastawiony na 6.00? Nijak… Wstałem po 9-tej, spakowałem się, skorzystałem z  zaskakującej jak na tę kategorię (cenę) hotelu darmowej podwózki na dworzec i „pospiesznym” autobusem puściłem się do Lampang. Specyfiką tajlandzką jest, że terminale autobusowe najczęściej stawia się wiele kilometrów poza centrum. Nie da się dojść na piechotę, można więc sądzić, że to na skutek presji lobby tuktukowo-songthaeowego J Pięknie poprosiłem „Talat Gao”, co zostało skwitowane dobrodusznym śmiechem kierowcy, który poprawił mnie, że prawidłowo mówi się: „Talat Gao”…

Lampang: wg mnie kwintesencja Tajlandii!

Talat Gao to stary bazar w Lampang, czyli rzadkiej urody, zabytkowa uliczka targowa. 
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 125
W dalekim jej rogu obok siebie ulokowały się trzy, cztery guesthousy – można wybrać do koloru. Ja postawiłem na R-Lampang, malutkie pokoiki zrobione ze smakiem, z łazienką na zewnątrz (ale z braku zagęszczenia turystów miałem ją w zasadzie na wyłączność). Plusem była bardzo serdeczna obsługa i rower do wynajęcia za banalne 50 bahtów na dzień.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 126

Zaraz po wyładowaniu bagażu ruszyłem zdobyć świątynię tekową, która stoi jakieś 15 km za miastem. Wat Phrathat Lampang Luang, połowa XV w. Udało mi się nie bez trudów językowych znaleźć songthaewa, który za 5 zł dowiezie mnie pod same schody. To ważne, bo można się naciąć, dojechać tylko do miasteczka Ko Kha i dalej jeszcze z 2 km albo pieszkom, albo najętym skuterem, albo dorożką.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 127

Gdy tylko wysiadłem z autobusu zrozumiałem czemu musiałem tu przyjechać.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 128

Sanktuarium jest zjawiskowej urody i w przeciwieństwie do większości zwykłych, miejskich świątyń, ma w sobie ogromną dawkę sacrum. Na pewno stare drewno i pobrzękujące na wietrze dzwonki wzmacniają ten efekt.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 129

A ponadto wszędzie wokół mnie mnóstwo wiernych ubranych w białe stroje – w większości starych kobiet.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 130

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 131
Szczególną uwagę przyjezdnego zwraca oczywiście główny, otwarty budynek świątynny Wihan Luang, datowany na 1476 rok, uznany za najstarszy obiekt tekowy w Tajlandii, gdzie z każdego rogu rozbrzmiewa monotonny głos melodeklamujących mantry mnichów…
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 132
A także imponująca czedi zbudowana z wielkich kloców litego teku.
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 133
I jeszcze osobliwa atrakcja nieco z boku: mały budynek na tyłach, w którym po wejściu stromymi schodami i zamknięciu drzwi na rozwieszonym białym płótnie „wyświetla się” przez małą szparę w drzwiach odwrócony obraz stupy – sekretna camera obscura?  Uwaga: do wnętrza mogą wejść wyłącznie mężczyźni! Gdyby były tam jakieś buddyjskie relikwie zarezerwowane dla mnichów, możny by ten rygor zrozumieć, ale tutaj? Może po prostu kobietom nie wolna za żadne Skaby pokazywać, że świat tak naprawdę stoi na głowie? J
Jeszcze tylko chwila. Jeszcze trochę kontemplacji…
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 134
 I już wracam do miasta. Pod wzgórzem świątynnym żadnego przystanku komunikacji zbiorowej nie ma. Korzytając z tego, że pogoda fantastyczna się mi zrobiła i nieobładowany byłem, postanowiłem do Ko Kha dojść piechotą (po cichu licząc, że dogoni mnie jakiś pickup, motor czy inny pojazd). Po 200 metrach zatrzymał się prywatny pickup i rzeczywiście podwiózł do miasteczka J
Co jeszcze w Lampang warto zobaczyć? Na pewno trzeba pospacerować starym miastem!

Nacieszyć oko sklepikami w zacienionych wnętrzach bardzo starych domów.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 135

Zajrzeć do „ziołowego”…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 136

Zwrócić uwagę na ludzi i rozmarzyć się, by kiedyś na stare lata zachować tyle pogody ducha, co ta miła pani, która stała się dla mnie wręcz ikoną tajskiej filozofii życiowej…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 137
Albo zakupić jeden z licznych i wszechobecnych portretów ukochanego króla Maha Vajiralongkorna!
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 138
Dzień (pierwszy) trzeba zakończyć w lokalnej atmosferze np. knajpki My Friends, gdzie tłumnie zbierają się przyjaciele i codziennie od 21 przygrywa na żywo jakaś (zaprzyjaźniona oczywiście) kapela. I pierwszy raz, wreszcie, słyszałem bez bólu uszu zespół grający rocka, świetnego basistę „czującego bluesa” i nawet coś, co udawało tajskie reggae. Było naprawdę przyjacielsko i rockowo – na szczęście żaden kelner mnie już nie podrywał, ale z basistą napić się piwko aż było trzeba.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 139

W dzień drugi zaplanowaną miałem wizytę w ośrodku opiekuńczo-turystycznym słoni Elephant Conservation Centre. Jeśli już nasycić się tresowanymi słoniami, to chyba w ośrodku gdzie jest szpital dla słoni (!) i można uczestniczyć w porannej kąpieli…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 140

Z szorowaniem…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 141

I zimnym prysznicem w kierunku fotooperatora J

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 142

Raczej unikam zwierzęcych szoł, ale tutaj zostałem, żeby wiedzieć o czym mówię, gdy mówię, że raczej unikam zwierzęcych szoł. Nie wiem, czy to tajska specyfika, ale rzeczywiście na każdym kroku można natrafić a to na pokazy małp, a to słoni, a to węży, a to wioskę długoszyich kobiet z plemienia Karenów. Ale tutaj, w Lampang, słonie wydawały się naprawdę zadowolone ze swego losu.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 143

Jednym z ciekawych elementów show, był pokaz malarskich zdolności słoni. Malunki wykonane… pardon… trąbą! Oczywiście zdaję sobie sprawę, że rysowanie trąbą nie jest wrodzoną umiejętnością słoni. Mogę podejrzewać, ile cierpienia kosztowało im nabycie tej sztuki. Ale pomimo tego wszystkiego byłem naprawdę zdumiony efektem.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 144

Słoniowe obrazy sprzedały się na pniu za 500 BHT każdy. I przecież tylko o to w tym wszystkim chodzi. Pozostaje we mnie niesmak. Do tej pory, przy kąpieli, w szpitalu czułem humanitarną satysfakcję. Jednak te komercyjne dzieła miały już znacznie bardziej gorzki smak… Wróciłem łapiąc przy głównej drodze autobus jadący do Lampang z Chiang Mai. Trzeba trochę poczekać, ale na pewno się zatrzyma.

Jeśli ktoś w Lampang zatrzyma na dłużej (mi się trafił pobyt dwudniowy – bardzo polecam, nawet na dłużej!), można wziąć rower i zapuścić się na drugą stronę rzeki. Też bardzo klimatycznie.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 145
I podejrzeć próbę szkolnego przedstawienia…
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 146
I trafić pierwszy raz w życiu na węża (jakieś 3 m długości) pędzącego w zarośla poboczem ulicy! A skoro przyszło mi mieszkać na “Starym Targu”, to nie dziwota, że zdarzało mi się wypatrzeć też takie cudne, wypielęgnowane starocie!
Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 147
Stara stolica: Sukhothai

A w zasadzie Sukhothai Historical Park, bo do miasta jako takiego nie wstępowałem. Czekając na autobus na dworcu w Lampang mogłem zobaczyć przejawy tajskiego, wyluzowanego wychowania. A ja już słyszę nasze rodzime: “Nie czołgaj się po podłodze! Fuj, jakie będziesz miał brudne rączki! Wiesz, ile tu ludzi chodziło? Jaka brudna podłoga! I kto ci teraz wymyje rączki?”…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 148

I jestem już w Starym Sukhothai, które rozłożone jest szeroko około 15 km od Nowego Sukhothai. Ruiny pierwszej (to dyskusyjne, ale niektórzy tak dla uproszczenia twierdzą) stolicy Tajlandii (zjednoczonych trzech królestw, mniej więcej od 1220 r.).

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 149

Trzeba pojechać, zobaczyć i porównać z… Angkor Wat w Kambodży. I jaki rezultat porównania? Angkor jest gigantyczny, jest (miejscami) powalający, jest… bardzo obcy (cywilizacyjnie). Czuje się minioną dawno potęgę państwa Khmerów. Sukhothai jest zdecydowanie mniejsze, bardziej parkowe niż monumentalne, trochę przez to bardziej swojskie, relaksacyjne. Po Kambodży trudno dać się zachwycić. Ale warte odwiedzenia, wypożyczenia roweru i bardzo sympatycznej, kilkugodzinnej przejażdżki między skupiskami ruin. Niektórych nawet skłania do refleksji i medytacji.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 150

Koniecznie trzeba też wyjechać poza obręb Parku i zajrzeć do Wat Sri Chum (albo Wat Sichum). To słynna na całą Tajlandię świątynia gigantycznego Buddy „zamkniętego” w czterościennym mondopie, datowana na ok. 1370 r.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 151

Wizerunek Buddy ma ponoć ok. 15 m wysokości. Doprawdy, robi wrażenie…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 152

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 153

Tak jak my (nieliczni europejscy turyści) mieliśmy frajdę z towarzystwa wycieczki mnichów, tak mnisi mieli też ubaw z farangów. A jak się okazało, że parka obok mnie to Włosi, zaczął się konkurs zgadywania włoskich klubów caccio. Najbliższa sercu Włocha okazała się Parma, natomiast Inter Mediolan? Za żadne skarby! Za taką supozycję zgadujący mógłby oberwać, gdyby nie był buddyjskim mnichem 🙂

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 154

No i na zakończenie historycznej wycieczki miałem jeszcze do czynienia z cudownym połączeniem sacrum i profanum, historii z teraźniejszością, materią zamierzchłą, martwą i jak najbardziej żywą… 🙂

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 155

Ze starego do nowego Sukhothai w dalszą drogę też trafił mi się pojazd raczej z grupy profanum 🙂 Samlor to był ostatni z brakujących mi w kolekcji zaliczonych środków transportu – ciężarówka przerobiona na autobus miejski w z drewnianymi ławkami na zadaszonej pace!

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 156

Przy okazji mogłem zobaczyć przejawy trwającej tam od miesiąca powodzi.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 157

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 158

Pisałem, że na północy lało długo i przestało dopiero tydzień przed moim przyjazdem do Mae Hong Son? No właśnie. Gdzieś ta woda musiała spłynąć. Nie wiem, czy to efekt oswojenia z żywiołem, czy kolejny objaw tajskiej, pogodnej natury, w każdym razie nie widziałem objawów dramatu, tragizowania, rozpaczy. Raczej: normalka. Dzieci się kąpią…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 159

Nieprzypadkowo większość starych domostw stoi na palach, drogi mają bardzo wysokie krawężniki, a kobiety powszechnie używają miniówek.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 160

Pitsanulok: Ale po co?

Po co ja tu przyjechałem? No właśnie, po co ja tu przyjechałem…? No przecież nie po to jedynie, żeby fajne tuk-tuki zobaczyć na ulicy?

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 161

No przecież nie po to jedynie, żeby kolejną świątynię zobaczyć i za atrakcję dzieciakom szkolnym robić, które prowokacyjnie zaczepiały, a na moje “sawadee khap” wybuchać żywą reakcją i machać mi ręką… Bo w Lonely Planet napisali “very friendly town”…?

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 162

Miałem wstać o 5, o 6 wziąć pociąg do Lop Buri, potem do Ayuthayi i na koniec dotrzeć do Bangkoku. Wstałem o 8… Na dworcu byłem o 8.40, spiesząc się na pociąg o 8.59 (zrezygnowałem nawet ze śniadania hotelowego, cóż za poświęcenie!) Na dworcu okazało się, że pociąg jest opóźniony 50 minut (mogłem zjeść śniadanie…). Bilet III klasy do Lop Buri kosztował szokujące 10 zł. Celowo wybrałem trzecią klasę, liczyłem bowiem na jakieś azjatyckie przygody wśród tubylców. Nic z tego. Trafiłem do bardzo przyzwoitego wagonu (przewyższającego standardem niejedna klasę drugą krajową) i znudzonych podróżnych.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 163

Zwróciłem uwagę na kompletny brak przejawów wandalizmu… O co chodzi? Brak artystów na podorędziu? Przysłać polskich kibiców? Podobnie było, gdy jechałem “zwykłym” autobusem pamiętającym pewnie lata 60-te. Fotele pokryte nienaruszonym skajem, zagłówki całe… Przed przystankiem chłopak gotuje się do wyjścia, starsza pani bileterka łapie go za ramię, coś zagaduje, ten z uśmiechem odpowiada i kłania się na pożegnanie… Stary już chyba jestem, jeśli takie sytuacje zmuszają mnie do gorzkich refleksji…

W Tajlandii nie ma sensu kupować żadnych przekąsek na podróż! W pociągu można kupić picie, owoce, obiad, suszone ryby, wszystko. I co przystanek zmiana menu 🙂

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 164

Środkowa Tajlandia zalana powodzią. Dla mnie o tyle to szokujące, bo byłem świadkiem i uczestnikiem jej początków. Tam na pograniczu, w Birmie, gdy nadciągała wielka chmura, która zalała i tę małą birmańską osadę i przygraniczne Mae Sai w  Tajlandii.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 165

Gdyby tory nie były postawione na wysokim nasypie, nic by nie pojechało. I to właśnie powódź (która ostatecznie dotarła aż do Bangkoku, ale to już po moim powrocie do Polski) odpowiedzialna była za to, że mój pociąg jeszcze zwiększył opóźnienie i do Lop Buri przybył opóźniony półtorej godziny… Na południe Tajlandii powódź tego dnia jeszcze nie dotarła, więc pociąg pięknie sunął w dal…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 166

mijając po drodze zadbane, bardzo patriotyczne stacyjki…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 167

Lop Buri: Miasto małp

Lop Buri na pewno zasługuje na parę godzin, może na dzień postoju. Już po wyjściu z pociągu widać, że to miasto głęboko zintegrowane ze swoją historią, ruiny dawnej świetności stoją dosłownie na każdym kroku. Bezpośrednio na przeciwko dworca kolejowego wielkie, fotogeniczne sanktuarium, Wat Phra Si Rattana Mahathat (czyli Manhattan, jak za pierwszym razem przeczytałem tabliczkę).

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 168

Żar! Mimo tego, że uwielbiam upał, muszę przyznać, że ten żar  w środku dnia trochę przeszkadza w zwiedzaniu. Pewnie z 35 stopni. W słońcu dużo więcej. Pot leje się nieprzerwanym strumieniem 🙂 Ale mimo to warto podnieść głowę i skupić oko na zachowanych stiukach świątyni, którą datuje się na XII-XIII wiek!

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 169

Lop Buri to – wedle przewodników – miasto małp. Rzeczywiście widać je niemal na każdym rogu ulicy. Ale dopiero, gdy dojdzie się do Phra Prang Sam Yot

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 170

…rozumie się, o co w tym stwierdzeniu chodzi 🙂

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 171

Jesteś mile w środku widziany, ale wchodzisz na własną odpowiedzialność. Tutaj rządzą małpy!

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 172

Małpy włażą dosłownie na głowę…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 173

Lepiej mieć torby zamknięte i okulary trzymać mocno w ręce, widziałem jak jeden z makaków porwał z nosa okulary Japończykowi i uciekł z nimi między ruiny. Na początku śmieszne…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 174

…ale gdy małpa zaczyna zżerać ci plecak masz dość, a próbując zrzucić ją z pleców można zobaczyć wyszczerzone z niezadowolenia zęby… Nie dziwi więc, że w całym mieście natknąć się można na stróżów z długimi patykami, którzy w razie czego odgonią naprzykrzające się towarzystwo. Małpy trochę odwracają uwagę od samej świątyni, stanowiąc atrakcję samą w sobie…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 175

a warto stanąć trochę z dystansu i pilnując swoich drobiazgów przyjrzeć się trzem wieżom postawionym oczywiście w klasycznym stylu khmerskim.

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 176

Wbijając się głębiej w miasto (korzystając siłą rzeczy z faktu, że najbliższy pociąg w kierunku Ayutthaya i Bangkoku opóźniony miał być 2 godziny!) można nabrać ochoty na dłuższe tu pozostanie (w przeciwieństwie do Phitsanoluk). Szkoda, że czas goni…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 177

bo smakowite zakątki jeszcze zamknięte, a chciałoby się usiąść i nawiązać jakiś razgawor, że aż się prosi…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 178

No ale cóż, plan jest taki, żeby jeszcze dzisiaj zahaczyć o Ayutthaya. Planowy pociąg planowo opóźniony jest o 2 godziny. I bez nerwów dałoby się z tym żyć…

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 179

…gdyby opóźnienie nie zwiększyło się do dwóch i pół godziny, a ostatecznie do prawie trzech!

Miasta kultu, miasta małp, ale najbardziej Lampang 180

Wszystko to spowodowało, że do Ayutthaya dotarłem już po ciemku, trafiłem na ostatni minivan na Bangkoku i postanowiłem zostawić tę bez wątpienia piękną miejscowość, wartą dłuższej ekskursji, na następny raz. Nie wszystko za jednym zamachem 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.